lunes, 1 de agosto de 2011

Empuñaduras no Pádel

A escola tradicional arxentina e do levante español insiste dende hai vinte anos en proclamar como únicamente válida a empuñadura continental en tódalas facetas do xogo. É unha teoría contumaz e fundamentalista que choca coa realidade coa realidade dos feitos: estou farto de ver a padeleiros que veñen do tenis rebentando bolas con restos desde a T executados con este de revés, ou en subidas é rede a medio camiño atacar bolas altas con voleas de dereita invertidas empuñando con este de dereita ben extremo.
O cal quere dicir que a riqueza de recursos sempre fai ao xogador máis forte se sabe usala como arsenal potente e favorecer da vantaxe estratéxica e non para suplir a incapacidade de dar golpes planos e rápidos cando é preciso.
En definitiva, o pádel e o tenis non son antagónicos. Esa era outra lenda urbana que hoxe xa temos desterrado desde o coñecemento e a experimentación. Sobre todo aos padeleiros favorécelle moito pasar de cando en vez pola pista de tenis, para ampliar os conceptos de empuñadura e tamén para tomar conciencia de amplos percorridos e ángulos moi difíciles de cubrir. Logo, na pista de pádel, todo semella máis doado e, sobre todo, máis a man.

PREGUNTA: ¿Tipo de empuñadura de Sebastián Lafón neste golpe de revés executado na final mixta do Torneo Pavigrass?

 ¡ Deportes para ricos!   O outro día espétame un compañeiro da Facultade ao que non vía dende hai corenta anos: ¡Carallo, meu, así que agor...