martes, 19 de julio de 2011

FELICIDADE E SAÚDE


(Fonte: “El médico interactivo”)


Los problemas de salud están menos presentes en las personas más felices, a excepción de las alergias y los dermatológicos

Redacción

Se presenta el estudio ‘La Felicidad y la percepción de la salud’, realizado por el Instituto Coca-Cola de la Felicidad y la Universidad Complutense de Madrid

...Las personas que se sienten más contentas y positivas perciben que su estado de salud es mejor, en contraposición a aquellas que son menos felices, que tienden a tener más presente los problemas físicos y psicológicos que les afectan [...] todos los problemas de salud están menos presentes en el grupo de personas más felices, a excepción de alergias y problemas dermatológicos.

El apoyo social, y en concreto, la familia y los amigos, actúan por otro lado como factor protector y amortiguador ante los problemas de salud y los momentos complicados [...]

Según el informe, los problemas psicológicos afectan en mayor medida a la felicidad que los problemas físicos. “Hemos constatado que la salud mental es un componente igual o más importante que la salud física en la percepción de la propia salud, y que los problemas de tipo psicológico están mucho más relacionados con la infelicidad que los problemas físicos” [...]
A este respecto, un ejemplo recogido en el estudio, muestra que la proporción de tener una depresión en el grupo de personas más felices es nueve veces menor que en el grupo de los menos felices, y la de padecer insomnio, cuatro veces menor.

Otras de las variables analizadas es el efecto del apoyo social ante los problemas de salud y la salud percibida. A través de las entrevistas realizadas a los participantes en el estudio, se observa que el sentirse acompañado, y en concreto, la familia y los amigos, hacen que las personas se sientan con mejor estado de salud, a diferencia de los que cuentan con menos apoyo. Junto a ello, las personas que se sienten arropadas preservan en gran medida su nivel de satisfacción cuando sufren un problema de salud.

En opinión de Josep Mª Serra-Grabulosa, profesor del Departamento de Psiquiatría y Psicobiología Clínica de la Universidad de Barcelona, “la evidencia científica sobre la influencia de la felicidad en la salud está aumentando en los últimos años. En concreto, existen estudios que han evaluado positivamente la relación del bienestar y la felicidad con respecto al sistema inmunitario, a nivel neuroendocrino, o en relación al área cardiovascular”. Según este especialista, es necesario que la ciencia continúe investigando en otras áreas, como la ambiental, y profundice en la forma de favorecer nuestra salud desde la felicidad y el bienestar, y en como es posible influir en la propia felicidad desde un estado de salud óptimo.


A práctica de afeccións compartidas, a relación social, o sentimento de integración nun grupo son elementos indispensables para unha vida harmónica. O home e a muller son seres sociais.

domingo, 17 de julio de 2011

TORNEO PAVIGRASS EN CANABAL

Hoxe nas finais do torneo Pavigrass que ven de desenvolverse en Canabal durante dúas semanas púxose en evidencia o que xa sabíamos: que para pechar os momentos importantes cunha victoria o factor da concentración e a boa disposición para perseguir o triunfo pesan máis que a mera calidade técnica e, por suposto, que a estética. Nos tres partidos púxose en evidencia que a competición concentra en unha hora e media toda a esixencia posible de focalización nun obxectivo. E salta á vista quen está mais disposto e quen menos. Hai grandísimos xogadores e xogadoras que son tales ata a semifinal aos que lles costa máis aguantar a presión dunha final. Nótase: na mecánica de golpeo, o plano do corpo atrasado no intre de golpear, a xestualización escasa ou negativista, a mirada ausente, a falta de comunicación coa parella... nótase porque non se destila sensación de estar a pasalo ben na pista. Se isto sucede sempre con algúns xogadores/as dicimos que lles falta madeira, e isto e un obstáculo, unha barreira que impide dar un salto cualitativo. Soe ten que ver co carácter e tamén con estigmas ou traumas do pasado que afloran a modo de obsesións e freos diante de probas de grande esixencia. E nese punto onde, se fora preciso ou rendible se fai aconsellable a intervención dun psicoterapeuta que hoxe semella poder contratar só o staff técnico de deportistas de elite. Pero se sucede aleatoriamente dicimos que fulanito non ten o seu día, e iso pásalle a todo o mundo; non é tan grave. Porque días mellores e peores témolos todos e porque no reparto dos minutos de gloria balancease un grao de interese que doutro xeito non existiría. Por tanto, parabéns a todos os que quixeron dar o mellor de si mesmos neste magnífico I TORNEO DE PADEL PAVIGRASS.


sábado, 16 de julio de 2011

O meu primo Cesáreo

Tiña (finado en 2008) eu un primo, Cesáreo, que emigrara a México cando España só exportaba melóns e alpargatas. Na capital federal entrara a traballar nunha consultoría que asesoraba a empresas dirixida por asturianos. A mellor virtude de Cesáreo era a confidencialidade. Con iso suplía a súa absoluta carencia de habilidades ou coñecementos profesionais. Porque ao xefe o que lle gustaba era telo de escoitador e contarlle as súas fazañas deportivas e sexuais. Un día de corenta e cinco graos que foran dar conta de dúas caixas de coronita acompañadas duns pratos de saltóns churruscados o xefe díxolle que fixera o amor con catro mulleres durante toda a noite e logo chamarao o príncipe de Hohenloe para xogar con el o Torneo de Pádel de Cancún, no que chegaron á final, desputada contra unha parella que logo sería campiona do mundo. Entre rolda e rolda -contaba- os xogadores eran agasallados con Chardonnay e langosta, servidos na intimidade de reservados, por mulleres espidas expertas nunha novedosa técnica de masaxes reparadores aplicados co corpo bañado en aceites orientais.
Por iso cando o Cesáreo me preguntou nas festas de Pastoriza que si no meu club -Canabal- cando practicabamos o pádel gozábamos de ingredientes desa índole non tiven máis remedio que dicirlle a verdade. E gustoulle tanto que durante os dous anos que lle quedaban de vida adquiriu a única destreza da súa existencia e estableceu lazos sociais que o salvaron de caer na depresión aínda non momentos máis duros. E con birras nos terceiros tempos no lugar do Chardonnay e o masaxe da brisa mariña templándolle os humores.


viernes, 8 de julio de 2011

BIOTIPOS NO PÁDEL

Un deporte que arrasa entre as mulleres.

A musculatura máis importante no pádel e a do cerebro. Así como no tenis a estatura media dos top cen e de 1,87 para os homes e de 1,73 no caso das mulleres, no pádel redúcese a 1,77 para os homes e 1,68 para as femias. Por contra os xogadores de pádel presentan un índice de masa corporal de 26,5 nos Homes e 24 nas Mulleres fronte aos 24,8 e 22,4 na esfera do tenis.
Conclusión: os padeleiros/as non soen ser moi altos, o cal lles permite chegar ben ás frecuentes bolas baixas e tamén ser máis rápidos nas saídas de parede e subidas á rede. A musculatura é híbrida entre estriada e alongada, con dominancia da primeira nos homes e da segunda nas mulleres. Unha pequena presencia de adiposidade non penaliza o bo desenvolvemento na pista. Temos exemplos ilustres dilo no TOP 10 de Galicia. De feito unha das mellores parellas do momento está formada por dous pesos pesados; iso si: teñen unha man prodixiosa e unha colocación na pista impecable.
Ao primar máis a rapidez e a boa coordinación que a forza, o certo é que resulta ser unha actividade que, como o Balón volea ou o tenis de mesa, favorece de xeito diferencial o crecemento harmónico do corpo feminino. As pistas están cheas de exemplos que confirman esta tese. Por tanto, esa función escultora do corpo é outro dos grandes atractivos do deporte da pala entre as damas, e unha clave máis do seu éxito.

martes, 5 de julio de 2011

O CONFLICTO ENTRE BANDEXA E REMATE (Defensa da alegría)

É importante saber elixir entre bandexa e remate tendo en conta non só o obxectivo buscado co golpe senón tamén a nosa capacidade para executalo correctamente dependendo da nosa posición no tapete.
En xeral o de rematar desde o fondo da pista para traer a pelota de volta ao noso campo e algo que poucos xogadores poden facer con frecuencia. Por tanto, lonxe da rede aumenta a necesidade de desenvolver recursos entre unha bandexa ben orientada e os remates con variedade de efectos.
Fronte a obcecación, propia de xogadores ben atrevidos, polo remate está o caso contrario: a elección privativa da bandexa onde debería executarse unha volea gañadora ou mesmo unha saída por tres ou por catro metros. Esta actitude xa de falta de atrevemento, de encollemento do brazo, é moi frecuente entre xogadores de carácter feble, que teñen máis medo a perder que convicción nas súas posibilidades de triunfo.
Bandexear a un metro ou dous da rede no canto de volear ou rematar definitivamente denota unha pusilanimidade que antes ou despois acaba por inclinar a balanza en favor de contrarios algo máis resoltos. Gañar é, antes ca nada, unha cuestión mental, un xeito de ser, unha filosofía da vida. O medo a facelo reflicte un conflito da personalidade, alimentada polo medo á liberdade, a ser un mesmo, a aceptarse para logo medrar. O deporte e o pádel en particular pode ser unha chave terapeútica para o cambio, para visualizarnos superando obstáculos. Ingredientes precisos: alegría e mente positiva.

 ¡ Deportes para ricos!   O outro día espétame un compañeiro da Facultade ao que non vía dende hai corenta anos: ¡Carallo, meu, así que agor...